Pijnlijk gevolg van het nederzettingenbeleid
Het is halverwege mijn uitzending en mijn vrouw en zoon zijn op bezoek uit Nederland. We bezochten samen de Hope Flowers School in Bethlehem. De school heeft 300 leerlingen en geeft bijzondere ondersteuning aan nog eens dertig kinderen in het kader van een kinderbeschermings programma: logopedie, remedial teaching, psychosociale zorg, counseling van autistische kinderen. Dit programma is helaas onlangs enorm ingekrompen doordat financiële steun vanuit de Verenigde Staten plotseling is stopgezet.
De meeste leerlingen van de school wonen in
vluchtelingenkampen in Bethlehem. De directeur, Ibrahim Issa, heeft in
Nederland gestudeerd en spreekt nog steeds goed Nederlands. Zijn vader was
vluchteling uit Tel Aviv in 1948. Al hun
bezit werd geconfisqueerd en zijn familie werd vluchteling in het Deheisja
kamp. Hij was de oprichter van de school.De Hope Flowers school is
onafhankelijk van religie en is toegankelijk voor moslims en christenen.
Centraal hangt een foto van Martin Luther King met citaat van zijn hand. Ibrahim
laat ons de school zien. Het is een
gewone schooldag. Vòòr de tweede intifada (het jaar 2000) waren er uitwisselingsprogramma’s met Israëlische scholen en werkten er ook Israëlische
docenten en vrijwilligers. Daarna mocht dat niet meer.
Intussen is er een Israëlische nederzetting, Ha-Dagan,
gebouwd op de heuvels tegenover de school. De nederzetting is illegaal volgens
internationaal recht. 't Begon zoals altijd met 'n paar caravans op de
heuveltop, toen waren 't huizen, en de nederzetting Ha-Dagan is nu uitgegroeid
tot 'n groot district dat in de vallei kruipt terwijl 't Palestijnse land wordt
opgeslokt. De school en alle huizen in de buurt van de school hebben
een 'demolition order' ontvangen, een sloopbevel, dat wil zeggen dat de
bewoners hun huis moeten afbreken. Als ze het bevel niet opvolgen, zullen de
huizen op hoge kosten van de bewoners worden gesloopt. Onlangs is dit nog
gebeurd met een huis dichtbij de school. Om twee uur 's nachts viel 't
leger het huis binnen en kregen de bewoners (in 'n Palestijnse huizen wonen
vaak drie generaties) tien minuten de tijd om hun spullen uit het huis te
halen, waarna het - inclusief inboedel en meubilair - werd
verwoest. Bovendien kreeg de school onlangs bericht dat het leger
toestemming heeft om de school in beslag te nemen voor militaire
doeleinden. Dit kan elk moment gebeuren, ook al is de school hiertegen in
beroep gegaan. De directeur en z'n zwangere echtgenote liggen er 's
nachts wakker van.
Wat een dramatisch verhaal weer Joost
BeantwoordenVerwijderenGroeten van Margriet